Czerwony obłok

Czerwony obłok Pieta Mondriana to dla niektórych „już abstrakcja”, a dla innych „jeszcze pejzaż”, czy też „obraz przejściowy”. Holenderski artysta miał zawsze „oczy otwarte na tajemnicę” i dlatego Yves Bonnefoy uczynił go patronem swoich esejów. Opowiadając o Bellinim i Morandim, Tiepolo i Hopperze, Bonnefoy uprawia „poezję krytyczną”. Jest przy tym świadomy, że obraz wymyka się wyjaśnieniom, a piszący o nim zawsze „kuśtyka, opierając się na kulach znaku”.